زندگی نامه چارلی چاپلین

چارلی چاپلین، یک هنرمند چند‌جانبه و محبوب هالیوود، همچنین یکی از معروفترین بازیگران، کارگردانان، و آهنگسازان صنعت سینما بود. زندگینامه او نشان می‌دهد که او از طریق شخصیت معروف ولگرد کوچک، به عنوان یک نماد جهانی شناخته شد و یکی از شخصیت‌های برجسته تاریخ سینما بود. او در دوران فیلم‌های صامت به شهرت دست یافت. چاپلین در طول زندگی‌اش تحسین و جدل‌های زیادی را تجربه کرد. زندگینامه او نشان می‌دهد که ورود او به دنیای هنر از داستان یک پسربچه فقیر با خانواده‌ای مشکل‌دار آغاز شد، و این امر نقش مهمی در جلب محبت مردم به شخصیت‌های فقیر ایفا کرد. حتی در سن ۸۷ سالگی، او نقش یک فرد  آس وپاس را بازی می‌کرد. چاپلین توانست در دوران فعالیت هنری‌اش سه بار جایزه اسکار را به دست آورد. او در فیلم‌های خود با نقش‌های ظریف و واقعی مخاطبان را به خنده ترغیب کرده و بازی‌هایش هنرمندی بی‌نظیر را به نمایش گذاشت. اگر فیلم‌های چاپلین را دیده باشید، مطمئناً از تاثیرگذاری و استعداد او در هنر سینما مطلع هستید.

چارلی چاپلین کیست؟

چارلی چاپلین، ستاره معروف هالیوود، در ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ در لندن متولد شد. او با هیتلر چهار روز فرق داشت. مکان دقیق تولدش مشخص نبود، اما اطلاعات بعد از مرگ نشان داد که در اسمسویک، بیرمنگام انگلستان، به دنیا آمده است. گرچه برخی مدارک ادعا کرده‌اند که او یک یهودی روس به نام اسرائیل تورنشتین بوده است، اما هیچ مدرک دقیقی برای این ادعاها وجود ندارد. قدیمی‌ترین مدرکی که پیدا شده، گذرنامه‌ای است که در سال ۱۹۲۰ برای او صادر شده است. نام "چاپلین" از نام پدرش گرفته شده است، که یک مجری موسیقی بریتانیایی بوده است، و مادرش نیز خواننده بوده است. والدینش هر دو هنرمند بوده و در لندن مشغول به فعالیت برای صحنه بزرگ بودند. اما چارلی، پس از جدایی والدینش، با مادرش زندگی می‌کرد. زندگی کودکی چاپلین سختی‌هایی داشت؛ زیرا پدرش الکلی بود و مادرش به یک روانی تبدیل شد که او را به آسایشگاه فرستادند. او حتی ادعا کرده که پدر واقعی‌اش نیز دیگری بوده و مادرش مدتی با مرد دیگری رابطه داشته است. چارلی چاپلین با وجود این شرایط دشوار، به عنوان یکی از مشهورترین ستاره‌های هالیوود شناخته شد و زندگینامه‌اش داستان کودکی دردناکی را روایت می‌کند.

به روی صحنه رفتن چارلی چاپلین

مادر چاپلین از هنگام کودکی او آواز خوانی را به او آموخت. یک روز، در حینی که مادرش در حال آواز خواندن برای سربازان بود، یک سرباز مست یک بطری را به سوی او پرتاب کرد و موجب آسیب و زخمی شدن او شد. زن بیچاره خونین و آسیب دیده به پشت صحنه رفت. سربازان به خشم آمده و شروع به شیون و فریاد کردند. در این لحظه، چارلی چاپلین که در آن زمان پنج ساله بود، وارد صحنه شد و شروع به خواندن و اجرا کرد تا مردم را آرام کند و سرگرم کند. مادر چاپلین بعدها بیمار شد و چارلی همراه با برادرش در همان تئاتر بزرگ لندن برای ادامه زندگی کار می‌کردند. در سال ۱۹۲۸، مادر چاپلین درگذشت و این درماندگی و فقر باعث شد تا چارلی و برادرش تا آخر عمرشان در مواقع دشوار قرار گیرند. چاپلین مادرش را هنرمند واقعی می‌پنداشت و می‌گفت که هنر پانتومیم را از او آموخته است. به این ترتیب، با ارتباطات مادرش، وی وارد گروه نمایشی شد و به یک هنرمند حرفه‌ای تبدیل شد.

ماجرای مهاجرت چارلی چاپلین به آمریکا

در دهه‌ی ۱۹۱۰، چارلی چاپلین با تور نمایش‌های تئاتر کارنو در سراسر آمریکا برنامه می‌ریخت. در آن زمان، هم اتاقی‌اش استن لورل هم با او بود ولی وقتی چاپلین به انگلیس بازگشت، استن لورل در آمریکا ماند. در سال ۱۹۱۳، بازی چاپلین مورد توجه یکی از تهیه‌کنندگان شرکت کی استون قرار گرفت و با این شرکت شروع به همکاری کرد. او اولین فیلم خود را در سال ۱۹۱۴ با عنوان "ساختن یک زندگی" بازی کرد که یک فیلم کمدی بود. پس از این فیلم، چاپلین به سرعت مشهور و محبوب شد. حتی در همان سال، با شرکت کی استون، در سه فیلم دیگر نقش گرفت و به موفقیت‌های بزرگی دست یافت. در فیلم‌های ابتدایی‌اش، چاپلین از سبک مک‌سنت کارگردان بهره‌مند بود و از حالت‌های کمدی جسمی و ژست‌های خاص و طنزآمیز استفاده می‌کرد. هنگامی که بر روی صحنه می‌رفت، به گونه‌ای رفتار می‌کرد که گویی تازه به دنیا آمده‌است و با نقش خود ارتباط مستقیمی برقرار می‌کرد. در آخرین فاز از حرفه‌اش، به دستور کارگردان خود، لباسی ساخت که شامل یک کت خیلی کوچک، شلوار خیلی بزرگ، و کفش‌های فلاپی بود. او حتی یک سبیل کوچک نصفه به دست آورد و یک عصا را به عنوان وسیله‌ای همه منظوره انتخاب کرد.

شروع کارگردانی چارلی چاپلین

پس از مدتی، چارلی چاپلین شروع به ساخت فیلم‌ها برای شرکت کی استون کرد و به عنوان کارگردان ۳۴ فیلم کوتاه ساخت که توجه نویسندگان و فیلمسازان زیادی را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۱۵، با یک شرکت قرارداد بست و فیلم‌های بلند ساختن را شروع کرد. در سال ۱۹۱۶ با شرکت موچوال قرارداد بست و در ۱۸ ماه، ۱۲ فیلم بلند کمدی را ساخت. این فیلم‌ها تبدیل به فیلم‌های کلاسیک سینمای کمدی شدند. همزمان با ورود آمریکا به جنگ جهانی اول، چارلی چاپلین دوره جدیدی در سینما را آغاز کرد. در سال ۱۹۱۸، در استودیوی خود مشغول به کار شد و تمامی فیلم‌های قبلی را دوباره ویرایش کرد و موسیقی و تدوین جدید انجام داد. او در این زمان با انتقاداتی از سوی رسانه‌ها و گروه‌هایی که معتقد بودند چرا او به جنگ نمی‌پیوندد، مواجه شد. اما چارلی از طریق اوراق قرضه برای سربازان سرمایه جمع آوری کرد. او فیبم های زیادی ساخت ولی در سال ۱۹۴۰، فیلم "دیکتاتور بزرگ" را ساخت و در آن نقش هیتلر را بازی کرد. این فیلم توجه زیادی به خود جلب کرد و با فروش بیش از ۵ میلیون دلار و پنج نامزدی اسکار، موفقیت زیادی را کسب کرد، هرچند برخی از منتقدان معتقد به ضعف و بدسلیقگی آن بودند.

ازدواج چارلی چاپلین و رسوایی های او

چارلی چاپلین زندگی شخصی پیچیده‌ای داشت و چندین بار ازدواج کرد. اولین ازدواج او در اکتبر ۱۹۱۸ با میلدرد هریس بود.

در سال ۱۹۲۴، چارلی با یک هنرپیشه به نام لیتاگری ازدواج کرد و دو فرزند به نام‌های سیدنی و چارلز به دنیا آمدند. اما این ازدواج نیز پس از دو سال به جدایی منجر شد.

در سال ۱۹۳۶، چارلی برای سومین بار ازدواج کرد، این‌بار با پائولت گدارد، بازیگری که نقش دختر بی‌خانمان در فیلم "عصر جدید" را ایفا کرده بود. اما این ازدواج نیز در سال ۱۹۴۲ به پایان رسید.

حتی در سال ۱۹۴۲، چارلی برخورداری از رابطه‌ای کوتاه با جوآن بری داشت. این زن، ۲۲ ساله بود و ادعا کرد که باردار است. این مسأله به مشکلاتی منجر شد و پس از تست‌ها مشخص شد که فرزند مورد انتظار از چارلی نیست. با این حال، چارلی موظف به پرداخت هزینه‌های مربوط به فرزند شد.

آخرین ازدواج پایدار چارلی چاپلین در سال ۱۹۴۳ با اونا اونیل آغاز شد. اونا اونیل پدر دختری به نام یوجین بود که نمایش‌نامه‌نویس معروفی بود. این ازدواج با تفاوت سنی ۳۶ ساله آنها همراه بود، اما با وجود اعتراضات، زندگی مشترک آنها پایدار بود و هفت فرزند به دنیا آوردند.

نحوه فیلمسازی و کارگردانی چارلی چاپلین

چارلی چاپلین هرگز داستان فیلم‌های خود را به صورت کامل فاش نمی‌کرد؛ به جای آن، یک طرح اولیه از موضوع در ذهنش تداعی می‌کرد و براساس آن با تولیدکنندگان قرارداد می‌بست. سپس او برای تیم خود افرادی را انتخاب می‌کرد و در طول فرآیند ساخت فیلم، او ابتکارات و ایده‌های خود را اجرا می‌کرد. گاهی او با بخش‌هایی از فیلم مخالفت می‌کرد و اگر مطلوب نباشد، اجباراً باید فیلم دوباره تولید می‌شد. حتی بعد از مرگ چاپلین، روش فیلم‌سازی او به شهرت رسید، زمانی که نسخه‌های نامرئی از صحنه‌های حذف‌شده از فیلم‌ها و نسخه‌های نهایی آن‌ها توسط یک گروه مستند بریتانیایی در سال ۱۹۸۳ مورد بررسی قرار گرفت. او در کارش وسواس خاصی داشت و تمایل داشت که هنرپیشه‌ها همانطور که او می‌پسندید، کار کنند. برای او، مهم نبود که چقدر زمان صرف می‌شود، بلکه کیفیت نهایی کار بسیار اهمیت داشت. این کمال‌گرایی او گاهی باعث می‌شد که هنرپیشه‌ها از او خسته شوند یا احساس ناخوشایندی کنند و در بعضی مواقع کار به طور کل متوقف شود.

نام برخی فیلمها و آثار چارلی چاپلین

این فیلم یک فیلم ناطق است، یعنی شخصیت‌های در آن حرف می‌زنند. موضوع اصلی این فیلم ضد نازی است، به این معنا که در برابر ایدئولوژی نازی‌ها انتقاد دارد.

جویندگان طلا:

این فیلم داستان رنج و مشکلات افرادی را روایت می‌کند که به دنبال یافتن طلا می‌گردند. چارلی چاپلین در نقش یک فقیر حاضر به هر کاری است تا یک شام مخصوص دختر مورد علاقه‌اش را برگزار کند. یکی از نقاط برجسته فیلم، رقص نان‌های استوانه‌ای است که توسط چاپلین اجرا می‌شود و نشان از استعداد شگفت‌انگیز او در هنر نمایش است. قسمت دیگری که بسیار جالب است، پختن و خوردن یک چکمه توسط چاپلین است.

عصر جدید:

موضوع اصلی این فیلم، زندگی کارگران است که بر اثر تصمیمات نادرست مدیران، بیکار شده و مجبور به دزدی می‌شوند. این فیلم تصویری محبوب از زندگی افراد معمولی است و مخاطبان آن را دوست داشته‌اند.

بیرون کردن چارلی چاپلین از آمریکا

در دهه ۱۹۵۰، زمانی که تنش‌های جنگ سرد بین ایالات متحده و شوروی به اوج خود رسیده بود، ترس از گسترش کمونیسم در آمریکا بسیار بالا بود. در این شرایط، سناتور جوزف مک کارتی اعلام کرد که لیستی از افرادی که متهم به کمونیسم بودند دارد و نام چارلی چاپلین نیز در این لیست قرار داشت. چارلی در سال ۱۹۵۳ به لندن سفر کرد تا فیلم جدیدش را به نمایش بگذارد. در این سفر خود از اخراجش از آمریکا باخبر شد. او همراه با خانواده‌اش در سوئیس زندگی می‌کرد و به دلیل تبعات این اتهام‌ها، در سوئیس مقیم شد. چارلی ادعاهای مختلف را رد کرد و اظهار کرد که تنها یک هنرپیشه است و به سیاست دخالتی ندارد. در نهایت، مک‌کارتی و همکارانش متهم به جعل اسناد شدند و اعتبار لیست‌های ایشان زیر سوال رفت. با افشای حقیقت، چارلی در سال ۱۹۷۲ به آمریکا با افتخار بازگشت. او در نیویورک تحت استقبال مردم قرار گرفت و مدال هندل، نشان افتخاری از شهر نیویورک به او اهدا شد.

جوایز و افتخارات چارلی چاپلین

چارلی چاپلین، هنرمند مشهور سینما، در طول زندگی خود به دلیل ارتقاء هنری و فعالیت‌های خلاقانه‌اش، تعداد زیادی جایزه و افتخار دریافت کرد:

جایزه اسکار بهترین دستاورد هنری برای فیلم "سیرک" (1929):

این جایزه به خاطر دستاورد هنری در فیلم "سیرک" به او تعلق گرفت. "سیرک" یکی از آثار برجسته او بود.

جایزه افتخاری یک عمر فعالیت هنری (1972):

این جایزه به او به خاطر تاریخچه بی‌نظیر و فعالیت‌هنری پربار اش در سینما اهدا شد.

برنده جایزه افتخاری شیر طلایی جشنواره ونیز (1972):

چاپلین این جایزه افتخاری را به عنوان تقدیر از میراث و هنر خود در جشنواره ونیز دریافت کرد.

برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی برای فیلم "لایم لایت" (1973):

او برای موسیقی فوق‌العاده فیلم "لایم لایت" این جایزه را کسب کرد.

نامزد دریافت جایزه اسکار برای فیلم "دیکتاتور بزرگ" (1941):

در این سال، فیلم "دیکتاتور بزرگ" او نامزد شد در سه دسته بهترین فیلم، بهترین فیلم‌نامه، و بهترین بازیگر نقش اول.

نامزد دریافت جایزه اسکار برای فیلم "موسیو وردو" (1948):

او در سال ۱۹۴۸ برای فیلم "موسیو وردو" در دسته بهترین فیلم‌نامه نامزد شد.
این جوایز و نامزدهای جایزه نشان از تاثیرگذاری و تنوع در حوزه‌های مختلف هنری چاپلین در طول دوره فعالیت او در صنعت سینما می‌باشد.

مرگ چارلی چاپلین

در سال ۱۹۷۵، چارلی چاپلین افتخار دریافت لقب شوالیه از ملکه الیزابت دوم، حاکم انگلستان، را به خود اختصاص داد. او در تاریخ ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ در سن ۸۸ سالگی پس از مدتی صرف نزدیک به چند دهه درگذشت. پس از مرگ، جسد او در یک روستای سوئیسی، نزدیک به مکان زندگی‌اش، به خاک سپرده شد. در سال ۱۹۷۸، جسد چارلی چاپلین به طور غیرمعمول توسط دو مهاجر از بلغارستان و لهستان از مکان خاک‌نشینی‌اش ربوده شد. این دو مهاجر برای بازگرداندن جسد، از وکیل چاپلین پول خواستند. پس از سه ماه، آنها دستگیر شدند و جسد چاپلین به گورستان اصلی بازگردانده شد. این بار تابوت جسد، از بتن ساخته شد تا از وقوع اتفاقات مشابه جلوگیری شود.