زندگی نامه جان اشتاین‌ بک

جان اشتاین بک در ۲۷ فوریه ۱۹۰۲ میلادی در شهر سالیناس کالیفرنیا به دنیا آمد. خانواده‌اش از طبقه متوسط بود. او در مدارس محلی شهر خود تحصیل کرد. برای ادامه تحصیلاتش به دانشگاه استنفورد رفت، اما هرگز فارغ التحصیل نشد. به دلیل علاقه‌ی بیشترش به نوشتن، تصمیم گرفت از تحصیلات دانشگاهی دست بکشد. در سال ۱۹۲۵ به نیویورک رفت و سعی کرد در آنجا به عنوان یک نویسنده موفق شناخته شود، اما موفقیتی نداشت و به کالیفرنیا بازگشت. پس از چندین سال تلاش، در سال ۱۹۳۶ با انتشار مجموعه‌ی داستان‌های طنز به نام "Tortilla Flat" که درباره‌ی مونتری پایزانوس بود، به طور چشمگیری شناخته شد.

تحصیلات جان اشتاین بک

جان اشتاین بک در سال ۱۹۱۹ میلادی در دانشگاه استنفورد ثبت‌نام کرد تا رضایت والدینش را جلب کند. اما او تنها در دروسی که به آن‌ها علاقه داشت شرکت می‌کرد، از جمله دروس ادبیات کلاسیک و بریتانیا و دوره‌های نویسندگی. برای اشتاین بک، نویسندگی نه تنها در دوران دانشجویی در استنفورد، بلکه طی تمام زندگی‌اش جزو علاقه‌های شخصی بوده است.

او تا سال ۱۹۲۵ در دانشگاه استنفورد تحصیل کرد. بدون گرفتن مدرک از دانشگاه استنفورد خارج شد و دانشگاه را ترک کرد و گاهی به مناطق مزارع کالیفرنیا می‌رفت تا با مهاجران و دستفروشان همکاری کند. این روابط و همدلی با کارگران و محرومان، او را با مشکلات و زندگی طبقه کارگری آشنا کرد و این همدلی در آثار اشتاین بک به خوبی قابل مشاهده است.

انواع فعالیت های جان اشتاین بک

پس از ترک دانشگاه استنفورد، جان اشتاین بک برای مدت کوتاهی در شهر نیویورک مشغول به کار ساخت و ساز و روزنامه‌نگاری بود. پس ازآن به شهر زادگاهش بازگشت تا به حرفه‌اش، یعنی نویسندگی، بپردازد و آن را تقویت کند. در اواخر دهه ۱۹۲۰، طی سه سال، او به عنوان سرپرست املاک دریاچه تاهو مشغول به کار بود. در این دوره، چندین پیش‌نویس از اولین رمان خود به نام "جام طلا" که در سال ۱۹۲۹ منتشر شد و داستان یک دزد دریایی به نام هنری مورگان را روایت می‌کند، نوشت. همچنین در این دوره، با همسرش، کارول هنینگ، آشنا شد. پس از ازدواجشان در سال ۱۹۳۰، جان و کارول بدون پرداخت اجاره، در کلبه تابستانی خانواده اشتاین بک در منطقه پاسیفیک گروو زندگی می‌کردند.

زندگی شخصی جان اشتاین بک

جان اشتاین بک در یک شهر کوچک و در یک خانواده بزرگ شد، که چند نسل پیش از آن از آلمان، انگلستان و ایرلند به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند. زمانی که در دانشگاه استنفورد تحصیل می‌کرد، در تعطیلات و تابستان‌ها به کار در مزارع می‌پرداختند که چغندرقند و سایر محصولات کشت می‌شدند. او موفق به کسب مدرک دانشگاهی نشد و تحصیلات خود را متوقف کرد تا به نیویورک نقل مکان کند. در نیویورک، اشتاین بک با همسر اولش، کارول هنینگ آشنا شد. او دو بار دیگر ازدواج کرد و حاصل آن دو پسر بود.

آثار بجا مانده از جان اشتاین بک

رمان‌های جان اشتاین بک از دیدگاه ادبی، به عنوان رمان‌های اجتماعی معرفی می‌شوند. این رمان‌ها به مشکلات اقتصادی و زندگی کارگران روستایی می‌پردازند، اما در برخی از آثار او، نظریات و ایدئولوژی‌های مختلفی به کار گرفته شده است که همیشه با دیدگاه اجتماعی و جامعه‌شناختی او همخوانی ندارد. اشتاین بک پس از انتشار رمان طنز "Tortilla Flat"، بهترین داستان‌های کالیفرنیایی خود را نوشت. سپس به داستان‌های جدی‌تر پرداخت که اغلب حاوی نقدهای اجتماعی بودند؛ به عنوان مثال، در رمان "In Dubious Battle" به اعتصاب چینی‌های مهاجر در مزارع کالیفرنیا اشاره کرد. پس از آن، در سال ۱۹۳۷، رمان "موش‌ها و مردم" منتشر شد که باعث تحسین بسیاری شد. همچنین، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه در "جلد دره دراز" منتشر شد. در سال ۱۹۳۹، اشتاین بک بهترین اثر خود را منتشر کرد؛ رمان "خوشه‌های خشم" که داستان کشاورزان مستاجر را در کالیفرنیا به تصویر می‌کشد. از آثار بعدی اشتاین بک می‌توان به "شرق عدن"، "زمستان نارضایتی ما" و "سفر با چارلی" اشاره کرد.

ذهنیت جان اشتاین بک

در نوشته‌های جان اشتاین بک، موضوع شرایط مهاجران و کارگران فصلی به یک موضوع تکراری تبدیل شده است، که در کتاب‌هایی مانند "موش‌ها و آدم‌ها" و "خوشه‌های خشم" به خوبی قابل مشاهده است. در "خوشه‌های خشم"، اشتاین بک نشان می‌دهد که چگونه بیکاری و سوء استفاده از قدرت کشاورزان، مهاجران را از اوکلاهاما به کالیفرنیا مجبور بخ مهاجرت می کند. اشتاین بک با همدردی با مستضعفان و فقرا، حس شوخ طبعی دلسوزانه، نگاه تیزبین به بی عدالتی‌های اجتماعی و اقتصادی شناخته می‌شود. اشتاین بک همچنین تخیل عاشقانه‌ای داشت، که زمانی آن را "حساسیت شدید نسبت به وعده‌های زندگی" می‌نامید و مصمم به انجام این وعده‌ها بود. در دوران تحصیل در آکادمی سنت پل و مدرسه نیومن، اشتاین بک بیش از حد برای جلب رضایت اساتید خود تلاش کرد و خود را در بین دانشجویان ناشایست قرار داد، اما در دانشگاه پرینستون به تحقق رویای موفقیت درخشان نزدیک شد.

رابطه جان اشتاین بک با موسس آزمایشگاه‌های بیولوژیکی 

ادوارد فلاندرز ریکتس و جان اشتاین بک، همراه با دوستانشان، بدون شک به دلیل دیدگاه اکولوژیکی و دیدگاه کلی به دنیا، ارتباط و دوستی خود را تشکیل دادند. ادوارد فلاندرز ریکتس، که بنیانگذار آزمایشگاه‌های بیولوژیکی اقیانوس آرام بود، به دقت زندگی دریاچه‌ها و جزر و مدی را مشاهده می‌کرد. اشتاین بک از دقت و صبر او در تحقیقات وابسته به محیط زیست تحت تأثیر قرار گرفت. ادوارد فلاندرز ریکتس پس از مرگ اشتاین بک، مقاله‌ای با عنوان «نوار از دریای کورتز» منتشر کرد، که با نگاهی به زندگی دریاچه‌ها، مرگ و زندگی، و تأثیرات بر جانوران و گیاهان همراه بود. تأثیر ادوارد بر اشتاین بک به عمق بیشتر از مشاهدات محیطی بود. او تفکری را "تفکر غیر غایت‌شناسی" یا "هست" نامید، که اشتاین بک نیز در داستان‌های خود به آن پرداخت. جان اشتاین بک در داستان‌های خود شخصیت‌های "دکتر" را وارد موضوع می‌کرد، نمایانگر فردی غیر غایت‌شناس و بازنمایی ایده‌آل متفکر است. این شخصیت‌ها مانند داک برتون در "نبرد مشکوک" و لاغر در "موش‌ها و آدم‌ها" به تصویر کشیده شده‌اند. ادوارد فلاندرز ریکتس، راهنمای اشتاین بک و همچنین آلتر ایگو و همراه روح او بودند. از آنجایی که دوستی آن‌ها به مدت ۱۸ سال ادامه داشت، قابل توجه است که ارتباطی که در آثار اشتاین بک نمایان شده است، ارتباطی عمیق بین دوستان بوده است.

آنچه که باید در مورد جان اشتاین بک بدانید!

در دوران دانشگاه، جان اشتاین بک به یک شخصیت برجسته در محیط ادبی تبدیل شد و دوستی مادام‌العمر با ادموند ویلسون و جان پیل بیشاپ برقرار کرد. اشتاین بک به یک چهره مهم در مثلث اجتماعی آن دوران تبدیل شد. آثار او، از جمله "به خدای ناشناخته"، به وسیله داستان‌هایی از تسلط و وسواس پدرسالاری جوزف وین بر این سرزمین، گواهی از آگاهی اشتاین بک از ارتباط عمیق بین انسان و محیط زیست است. اشتاین بک باور داشت که باید شخصیت‌ها را در زمینه محیط‌شان مشاهده کرد. او معتقد بود که جهان تحت سلطه انسان نیست، بلکه یک کل به هم پیوسته است که در آن گونه‌ها و محیط در تعامل با یکدیگر قرار دارند، و پیوندهای مشترک بین انسان، خانواده‌ها و طبیعت مورد توجه است. در سال ۱۹۳۳، اشتاین بک سبک خود را پیدا کرد، که طبیعت‌گرایانه‌تر از رمان‌های اولیه‌اش بود. داستان‌های او، به ویژه "به خدای ناشناخته"، روایتی از رویاها و شکست‌های مردم عادی در کالیفرنیا است که بر پایه محیط زیستی که در آن زندگی می‌کنند، شکل گرفته‌اند.

مرگ جان اشتاین بک

 جان اشتاین در سال ۱۹۶۸ در شهر نیویورک درگذشت.