زندگی نامه داگلاس مک‌گرگور

داگلاس مک‌گرگور از سال 1948 تا 1954 به عنوان استاد مدیریت در دانشکده مدیریت سلوان ام‌آی‌تی و رئیس دانشکده آنیوچ خدمت می‌کرد. او همچنین در مؤسسه هندی مدیریت در کلکته تدریس می‌کرد. کتاب مشهور او با عنوان "چهره انسانی سازمان" که در سال 1960 منتشر شد، تأثیر بسزایی بر حوزه‌های آموزشی در مدیریت داشت. مک‌گرگور دانشجوی آبراهام مزلو بود و نقش بسیار مهمی در توسعه مدیریت و نظریه انگیزشی ایفا کرد. او به خاطر ارائه نظریه‌های X و Y که در کتاب خود "چهره انسانی سازمان" ارائه داد، معروف شده است. این کتاب به بررسی فرض‌هایی می‌پردازد که مدیران در مورد ماهیت و رفتار احتمالی انسان‌ها دارند و چگونه این مدیران می‌توانند کارمندان خود را مدیریت کنند.

مک گرگور کیست؟

داگلاس موری مک‌گرگور در تاریخ 6 سپتامبر 1906 در شهر دیترویت ایالت میشیگان به دنیا آمد. والدین او موری جیمز و جسی آدلیا مک‌گرگور بودند. در دوران نوجوانی، او به دنبال کمک به افراد بی‌خانمان شد، پیانو می‌نواخت و آواز می‌خواند. در دبیرستان، برای کمک به کسب و کار خانوادگی خود، در مؤسسه مک‌گرگور مشغول به کار شد. این مؤسسه اولیه با هدف ارائه خدمات روحی و شغلی به افراد بی‌خانمان تأسیس شده بود. مک‌گرگور مدرک مهندسی (مکانیک) خود را از مؤسسه فناوری رانگون دریافت کرد و در سال 1932 مدرک کارشناسی ارشد علوم انسانی خود را از دانشگاه دولتی وین دریافت کرد. سپس در سال‌های 1933 و 1935 به ترتیب مدرک کارشناسی ارشد و دکترای روانشناسی خود را از دانشگاه هاروارد گرفت. مک‌گرگور از دانشگاه دولتی وین خارج شد و به عنوان دستیار پمپ‌بنزین در بوفالو، نیویورک، کار کرد. او تا سال 1930 در این حرفه مشغول به کار بود و سپس دوباره به دانشگاه وین بازگشت تا مدرک خود را در سال 1932 تکمیل کند. پس از تدریس در دانشگاه هاروارد و سپس در ام‌آی‌تی، مک‌گرگور به عنوان یکی از نخستین استادان دانشکده مدیرت سلوان فعالیت کرد. او در سال‌های 1948 تا 1954 به عنوان رئیس دانشکده آنتویچ در اوهایو خدمت کرد. سپس به تدریس در ام‌آی‌تی بازگشت و تا سال 1964 در آنجا تدریس می‌کرد تا جاودانه بماند.

زندگی شخصی داگلاس مک‌گرگور

داگلاس مک‌گرگور در 19 سالگی ازدواج کرد. او رابطه نزدیکی با آبراهام مزلو داشت. در حین تدریس، او از یک سبک آموزشی راحت استفاده می‌کرد که باعث می‌شد دانشجوها از کلاس‌های او لذت ببرند. مک‌گرگور معمولاً پاهایش را روی نیمکت قرار می‌داد و در همین حین به دانشجوها سخنرانی می‌کرد. در سال 1964 و در سن 58 سالگی، مک‌گرگور در ایالت ماساچوست وفات پیدا کرد. این تاریخ به عنوان زمان درگذشت او ثبت شد.

نظریه‌  X و Y مک‌گرگور

داگلاس مک‌گرگور در کتاب "چهره انسانی سازمان" یک رویکرد نوین برای ایجاد محیط کاری مطرح کرد، که در آن، او دو نظریه اصلی به نام‌های X و Y را بررسی و توضیح داد. نظریه X به یک محیط اشاره دارد که در آن کارمندان به مدیریت و کنترل مسلط هستند و به طور کلی، این نظریه معتقد به ضرورت اعمال فشارها و نظارت مداوم بر روی کارمندان است. به عبارت دیگر، در این مدل، فرد به عنوان یک موجود تنبل و بی‌انگیزه نشان داده می‌شود که نیازمند انگیزه از خارجی و اجبار به انجام وظایف است. در مقابل، نظریه Y یک دیدگاه متفاوت ارائه می‌دهد. این نظریه به محیطی اشاره دارد که در آن کارمندان از همبستگی و کنترل خود انگیزه می‌گیرند و اعتماد به نفس دارند. به عبارت دیگر، در نظریه Y، فرد به عنوان یک شخصی با اراده و دارای انگیزه داخلی معرفی می‌شود که به خودش اعتماد کرده و توانایی مدیریت و کنترل بر وظایف خود را دارد. این دو نظریه، تاثیرگذاری مک‌گرگور در زمینه مدیریت را نشان می‌دهد. او با ارائه این دو دیدگاه، تغییر در نگرش به سبک‌های مدیریتی پیشنهاد داد و مدیران را به بررسی باورهای خود، ابداع باورهای جدید، بازنگری فرضیات و توسعه راهبردهای مدیریتی دعوت کرد. این امید بود که این تحول در نگرش به مدیریت، باعث ایجاد یک چارچوب جدید و معنادارتر در تصمیم‌گیری‌ها و رهبری سازمان‌ها گردد.

تحقیقات مک‌گرگور در زمینه رهبری مدیریت 

تحقیقات مک‌گرگور در زمینه رهبری مدیریت و نحوه‌ی تأثیرگذاری بر کارمندان از روی سبک‌های مدیریت مافوق‌های خود متمرکز بود. در کتاب "سویه انسانی پشتکار" (1960)، تمرکز بر روی دو رویکرد نظریه X و نظریه Y به رهبری وجود داشت. کتاب "مدیر حرفه‌ای" (1967) بر اساس ایده‌های ارائه شده در اولین اثر او به کار گرفته شده است و جنبه‌های رفتاری، اجتماعی و روان‌شناختی را که از نظریه‌های قبلی اقتباس می‌کرد، به تصویر کشید.

مرگ مک گرگور

مک گرگور به طور ناگهانی در سن ۵۸ سالگی در ماساچوست وفات یافت. در سال ۱۹۶۶، دانشکده بزرگ‌سالان و یادگیری تجربی در دانشگاه آنتویچ به خاطر "مکتب مک‌گرگور" به ویژه افتخار آورد. جایزه یادبود داگلاس مک‌گرگور در سال ۱۹۶۶ به افتخار وی برگزار شد تا از مقاله‌ی پیشگامی که در مجله علوم رفتار عملی منتشر کرده بود، سپاسگزاری کند.