خلاصه کتاب انگیزه شروع

دوست دارید به چه نامی شناخته شوید؟

مشخص‌کردن آوازه‌ای که دوست دارید با آن شناخته شوید

اهداف بلندپروازانه دارید، می‌خواهید زندگی خود و یا حتی دنیا را تغییر دهید، اما گویا هیچ‌وقت انگیزه‌ی کافی برای عملی‌کردن آنها را ندارید. 
بارها به کتاب‌های موفقیت سر زده‌اید، برای مدتی آتش به جان‌تان افتاده است که به سوی اهدافتان قدم بردارید، اما خیلی زود دوباره به زندگی روزمره‌ی خود سرگرم شده‌اید. 
داستانی آشنا و شایع میان بسیاری از مردم اما اشکال کار کجاست؟ 
بسیاری از نویسندگان انگیزشی می‌گویند به آنچه دیگران درباره‌ی شما فکر می‌کنند اهمیت ندهید. آنچه آنها نمی‌دانند این است که دستیابی به نامی نیک در میان مردم،‌ انگیزه‌ای قوی برای تلاش به حساب می‌آید. 
لحظه‌ای چشمان خود را ببندید و فکر کنید هنگامی که نام شما در جایی مطرح می‌شود، می‌خواهید با چه عنوانی از شما یاد شود؟ انسانی نیکوکار، مدیری موفق، هنرمندی خلاق و یا پدر و مادری نمونه؟ هرچه هست را در ذهن خود تصور کنید و ببینید برای رسیدن به آن چقدر حاضرید تلاش کنید.
جودی وومک یکی از نویسندگان این کتاب که رهبر کسب‌وکار نیز است، از این ابزار بهره جست. او اغلب در جلسات مربوط به کسب‌وکار خود با حضور دیگر مدیران زن شرکت می‌کرد. اما مسأله‌ای به شدت او را آزرد. او در این جلسات می‌دید که زنان به جای تشویق، یکدیگر را دلسرد می‌کردند.
خیلی‌زود، جودی متوجه شد که می‌خواهد به‌عنوان زنی که مشوق و حمایتگر زنان هم رده‌ی خود است شناخته شود. همین مسأله به او انگیزه‌ی تأسیس شبکه‌ای اجتماعی و حرفه‌ای به نام نه به نایلون را داد تا زنان در بستر آن بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و برای موفقیت در دنیای مردانه‌ی کسب‌وکار همدیگر را راهنمایی و تشویق کنند. 
حال محرکی قدرتمند را برای شروع پروژه‌ای نو و قدم برداشتن در مسیر اهداف‌تان شناختید. 
اما برای اینکه با انگیزه و متمرکز به راه خود ادامه دهید به ابزار دیگری نیز نیاز دارید. آنچه پس از برداشتن اولین قدم اهمیت بسیاری دارد پیگیری گام‌به‌گام مراحل رسیدن به اهداف‌تان است، تا بدانید در هر قدم چقدر به خواسته‌تان نزدیک شده‌اید. در این صورت است که هرگز تسلیم مشکلات نمی‌شوید و با اطمینان قدم‌های بعدی را برمی‌دارید. 
به مثال جودی بازمی‌گردیم. هدف جودی، کمک هرچه بیشتر به زنان برای ارتباط و همیاری با یکدیگر بود. اما او چگونه می‌توانست بفهمد که تا چه اندازه به هدف خود نزدیک شده است؟ او در هر جلسه، تعداد زنانی که شرکت کرده‌ بودند را برای خود ضبط و ثبت می‌کرد. او به کمک ارقامی واقعی و دقیق می‌توانست میزان پیشرفت پروژه‌ی خود را بسنجد و راه خود را با انگیزه و مصمم ادامه دهد. 
به یاد داشته باشید که با شتاب و بی‌توجه به دستاوردهای گام‌به‌گام خود، هرگز نمی‌توانید مسیر را تا انتها طی کنید. روند پیشرفت خود را زیر نظر داشته باشید و رسیدن به نقاط عطف و هدف‌گذاری‌‌هایتان در پروژه را جسن بگیرید تا بتوانید روحیه‌ی خود را همیشه بالا نگه‌ دارید. 
برای مثال اگر هدف شما تولید محصولی جدید است، ‌قدردان دستاوردهای خود، از رسیدن به طراحی موردنظر، تا تکمیل پیش‌نمونه، تا یافتن اولین مشتری باشید. 
تشویق و تمجید را برای نقطه‌ی پایان نگذارید و از کل مسیر لذت ببرید.

یافتن الگو و مربی مناسب 

و یاری طلبی از آنها
بار دیگر اهداف زندگی خود را در نظر بیاورید؛ چه آنها که در گذشته به آنها دست یافته‌اید و چه آنهایی که در فهرست انتظار به سر می‌برند. خوب که دقت کنید می‌بینید که برای بسیاری از آنها اشخاصی را در نظر دارید که در آن زمینه‌ها به موفقیت والایی رسیده‌اند. 
پیروی از راه‌ورسم این افراد می‌تواند شما را نیز به آن اهداف برساند. چنین اشخاصی سرمشق و مربی شما در راه رسیدن به اهداف‌تان هستند، در اوج ناامیدی به شما یادآوری می‌کنند که برای تسلیم‌شدن زود است و از بی‌انگیزگی و رخوت شما جلوگیری می‌کنند. 
به یاد داشته باشید که مجبور نیستید مسیر را به تنهایی طی کنید و همه چیز را خودتان تجربه کنید. از اهمیت داشتن الگو و مرشدی خوب غافل نشوید. 
الگوی شما می‌تواند شخصی معروف در دل تاریخ باشد، کسی که با بررسی دقیق شیوه زندگی و راه و رسم وی بتوانید راه رسیدن به اهداف‌تان را هموارتر سازید. 
برای مثال، جیسون وومک، دیگر نویسنده‌ی این کتاب، بنجامین فرانکلین را به‌عنوان الگوی خود انتخاب و تمامی کتاب‌های مربوط به زندگی و کار او را مطالعه کرد. فرانکلین مخترع، دانشمند و سیاست‌مدار بی‌نظیری بود و مجموعه‌ای از قوانین برای کامیابی در زندگی شخصی و کاری خود داشت. جیسون از فرانکلین به‌عنوان الگوی خود در زندگی و کار بسیار آموخت، با اینکه هیچ‌گاه امکان رویارویی با او را نداشت.
اما اگر بخواهید از کمک و پشتیبانی رودرروی کسی که در زمینه‌ی هدف شما، چند پیراهن بیشتر پاره کرده است هم بهره ببرید امکان‌پذیر است. اگر کسی را با این مشخصه می‌شناسید که چه بهتر! اما اگر نمی‌شناسید هرچه زودتر جستجوی خود را آغاز کنید. 
در همایش‌ها، جلسات و رویدادهای اجتماعی مرتبط با حوزه‌ی موردنظربتان شرکت کنید و دایره‌ی ارتباطی خود را گسترش دهید. اگر شخص مناسبی را یافتید خجالت را کنار بگذارید و از او بخواهید در صورت امکان راهنمای شما باشد. به خود یادآوری کنید که رسیدن به اهداف‌تان مهم‌تر از ترس شما از ردشدن خواسته‌تان است. 
همچنین ممکن است علاقه‌داشته‌باشید که از شخصی مشهور و بنام کمک جویید و به‌ نحوی بتوانید به او دست یابید. در این‌صورت آماده باشید که هزینه‌ی آن را بپردازید و پای‌مردی و استواری قدم خود را ثابت کنید. زیرا چنین افرادی در انتخاب ره‌جویان خود دقت‌نظر بالایی دارند. توجه کنید که سوالات و مشکلات خود را مشخص بیان کنید و دنبال نصایح کلی نباشید. 

چطور پروژه های خود را به خوبی کنترل کنیم؟

 تقسیم پروژه‌های بزرگ به پروژه‌های کوچک قابل کنترل

در بوک‌لایت دوم، از اهمیت جشن‌گرفتن دستاوردهای کوچک در مسیر رسیدن به هدف نهایی صحبت کردیم. برای اینکه بتوانید بیشترین استفاده را از قدرت انگیزشی این روش ببرید، باید بتوانید نقاط عطف را به‌خوبی تعریف کنید. 
اگر شما هم در ابتدای راه،‌ از تصور عظمت و دشواری رسیدن به هدف نهایی پاهایتان سست می‌شود و برچسب غیرممکن بر آن می‌زنید، ادامه‌ی این بوک‌لایت را با دقت بخوانید. 
پروژه بلند‌مدت خود را به چندین زیرپروژه یا هدف‌گذاری‌های کاملاً مشخص و معین تقسیم کنید، به‌طوری‌که هر کدام در یک دوره‌ی 30 روزه قابل دستیابی باشند. بدین ترتیب، می‌توانید دوره‌های کاری 90‌روزه متشکل از سه نقطه‌ی عطف در هر دوره داشته باشید. 
مثال تولید محصول در بوک‌لایت دوم را به یاد بیاورید. کامل‌کردن اولین پیش‌نمونه می‌تواند یک دوره کاری 90 روزه باشد که سه هدف‌گذاری آن به این صورت هستند:‌
• تکمیل طراحی نهایی
• تولید اولین پیش‌نمونه 
• انجام آزمایش روی آن 
پس از این، دوره کاری 90 روزه‌ی دیگری با سه هدف‌گذاری دیگر پیش رو خواهد بود. بدین ترتیب، همواره کاری برای انجام دادن دارید و پروژه‌های بزرگ، دیگر ترسناک و غیرممکن نیستند.
احتمالاً تا امروز با ابزارهای مدیریت زمان مختلفی آشنا شده‌اید و برخی از آنها را نیز به کار برده‌اید. 
در راه به انجام رساندن اهداف و پروژه‌های بزرگ، دو قانون 30/30 و 90/90 در بالا نگه‌داشتن انگیزه‌ی شما کمک می‌کنند. 

قانون 30/30

اگر احساس می‌کنید که در یک روز زمان کافی برای انجام کارهای‌تان ندارید، از قانون 30/30 بهره جویید. وقتی روی یک مرحله از پروژه‌ خود کار می‌کنید، نزدیک‌شدن مرحله بعدی می‌تواند برای‌تان دلهره‌آور باشد. 
حال اگر از 30 روز جلوتر از شروع رسمی یک هدف‌گذاری، روزی 30 دقیقه بر روی آن کار کنید. در واقع 15 ساعت کامل پیش از آنکه نیاز باشد روی آن وقت گذاشته‌ایم. چنین کاری به شما اطمینان می‌دهد که هرچقدر هم درگیر کارهای روزانه و مسئولیت‌های خانوادگی باشید، بازهم از پس مرحله‌ی بعدی پروژه‌تان بربیایید.

قانون 90/90

اگر شما جزو آن دسته از افرادی هستید که میان انبوهی از پروژه‌ها سردرگم شده‌اند، از قانون 90/90 استفاده کنید. هرماه در اولین روز کاری، 90 دقیقه وقت بگذارید وظایف 90 روز آینده را بررسی کنید و ببینید چه کارهایی باید انجام شوند. 
این روش به شما کمک می‌کند با آرامش بیشتری کار کنید و در مواجه با پیشامدهای غیرمنظره بهتر عمل کنید.

چگونه از وقوع بحران جلوگیری کنیم؟

 نشانه‌گذاری و نظارت بر آنها برای جلوگیری از وقوع بحران

حتی اگر دوره‌های کاری 90 روزه را با دقت برنامه‌ریزی و از قانون 90/90 تبعیت کنید، باز هم ممکن است مشکلی سر راه‌تان قرار بگیرد. 
برای مثال، ممکن است متوجه شوید که تنها یک هفته مانده به سررسیدی مهم، حسابی از برنامه عقب افتاده‌اید. بهترین راه برای جلوگیری از چنین وقایعی چیست؟ 
بایستی نشانه‌هایی کلیدی قرار دهید تا مشخص شود در مسیر انجام پروژه‌ی خود چگونه عمل کرده‌اید. 
برای مثال، فرض کنید برای یک مسابقه‌ی دوی ماراتن آماده می‌شوید. هر هفته که تمرین می‌کنید مجموعه‌ای از نشانه‌ها مشخص می‌کنند که چقدر رو به پیشرفت هستید، برای مثال: 
• مسافتی که هر دفعه می‌دوید. 
• تعداد روزی که هر هفته می‌دوید 
• تعداد روزهایی که خواب مناسب داشته‌اید. 
• تعداد روزهایی که تغذیه سالم داشته‌اید. 
مشخص کنید هر یک از این نشانه‌ها با نزدیک‌شدن به نقاط عطف در چه وضعیتی باید قرار داشته باشند. 
این نشانه‌ها را تحت نظر بگیرید تا بتوانید از روی دادن مشکلات احتمالی جلوگیری کنید. همچنین می‌توانید از ابزاری چون پوسترها، تخته سفید و برچسب‌ برای مصورکردن روند پروژه و مشخص‌کردن نشانه‌ها استفاده کنید. 
در ابتدا ممکن است با کنترل تمامی متغیرهای موثر بر پروژه، احساس رضایت کنید. اما برخی تغییرات در جزئیات، طبیعی هستند و حساسیت بیش‌ازحد بر روی آنها شما را دلسرد می‌کند و از نشانه‌های مهم بازمی‌دارد. 
با دقت عمل بالا نشانه‌های مهم و تأثیرگذار را مشخص و به‌طور منظم بررسی کنید. از اهمیت این قدم غافل نشوید. یک برنامه بازرسی کارآمد، انرژی و زمان‌تان را حفظ و از بروز وضعیت‌های بحرانی جلوگیری می‌کند. 

در صورت بروز مشکل چکارکنیم؟

پاسخ ایجاد تغییر در صورت بروز مشکل می باشد.

آخرین ابزار در جعبه‌ ابزار انگیزشی شما، توانایی اصلاح و تغییرپذیری است. به کلام دیگر، توانایی انعطاف‌پذیری برنامه‌تان، هنگامی که مشکلی رخ داده و همه‌چیز آن‌طور که می‌خواستید پیش نرفته است. 
اغلب، در خلال پروژه‌های خود به مشکلاتی برمی‌خوریم و وسوسه‌ می‌شویم که قید همه چیز را بزنیم و پروژه را متوقف کنیم. اما اگر بتوانیم در برابر این وسوسه ایستادگی کنیم و بیاموزیم که چگونه با توجه به شرایط پیش‌آمده تغییراتی ایجاد کنیم، درمی‌یابیم که راه‌های جدیدی برای رسیدن به اهداف‌مان وجود دارند که پیش از این از آنها غافل بوده‌ایم. 
اصلاح و تغییر به معنی تغییر هدف نهایی نیست؛ درواقع تغییر روش‌های مورد استفاده برای رسیدن به آن است. 
به مثال آمادگی برای مسابقه‌ی دو ماراتن بازمی‌گردیم. در نظر بگیرید که می‌خواهید هر هفته 16 کیلومتر به‌عنوان تمرین آمادگی برای دوی ماراتن یک ماه آینده بدوید. اما متوجه می‌شوید که در بهترین حالت تنها قادر به 12 کیلومتر دویدن هستید. در نتیجه تصمیم‌تان را تغییر می‌دهید، و در دوی ماراتن دو ماه آینده شرکت کنید. 
بدین ترتیب به جای آنکه به بدن خود فشار مضاعف بیاورید یا در کل قید شرکت در دوی ماراتن را بزنید، تنها اندکی فرصت اضافه به خود داده‌اید تا بتوانید بدون مشکل در مسیر رسیدن به هدف خود یعنی شرکت در مسابقه‌ی ماراتن قدم بردارید. 
برای مثال، رسیدن به میزان کیلومتر مورد نظرتان علت خوبی برای افزایش زمان تمرین‌تان است، اما دیگر نیازی به تغییر روند خواب یا تغذیه‌تان نیست. 
با یک تغییر کوچک آغاز کنید، اگر پس از مدتی پیش رفت چندانی حاصل نشد، تغییر دیگری ایجاد کنید. هرقدر روش بازرسی‌تان کاراتر باشد، آسان‌تر می‌توانید جنبه‌هایی که نیاز به تغییر دارند را شناسایی کنید. 
این نکته را هرگز فراموش نکنید، تغییرات در استراتژی‌ها و برنامه‌های زمانی شما به معنی شکست شما نیستند. شما به کمک این تغییرات انگیزه‌ی تلاش برای رسیدن به اهداف‌تان را تقویت می‌کنید.