شخصیت متفاوت در کارمندان

در هر کسب و کاری شخصیت های متفاوتی از کارمندان وجود دارند و شما به عنوان مدیر کسب و کار باید بدانید که با هر کدام چگونه رفتار کنید، یکی از مهم ترین موضوعاتی که در شخصیت های متفاوت کارمندان وجود دارد این است که شما بدانید برای هر گروه از شخصیت ها چه ماموریت ها و وظایفی را در کسب و کار ایجاد کنید تا آن ها باعث رشد کسب و کار شما شوند.

کارمندان پروانه‌های اجتماعی 

احتمالاً با شخصیت پروانه‌ی اجتماعی آشنا هستید. تقریباً در هر دفتری یک پروانه اجتماعی وجود دارد. آنها سر وقت در محل کار خود حاضر می‌شوند، اما به جای اینکه پشت میز کار خود رفته و مشغول کار شوند، یک کلوچه برمی دارند و به سراغ دستگاه قهوه جوش رفته و در این حین با همکاران خود گپ می‌زنند. کل روز را به همین منوال سپری می‌کنند. دائما در دفاتر همکاران خود هستند و یک مکالمه پنج دقیقه‌ای را تا نیم ساعت طول میدهند. آنها بیشتر از اینکه اهل کار باشند، اهل ارتباطات اجتماعی هستند. در نتیجه ممکن است ریشه تمام شایعاتی که در کسب و کار شما پراکنده می‌شود، آنها باشند. 
بنابراین چگونه باید با پروانه‌های اجتماعی رفتار کرد؟ یکی از اولین کارهایی که باید انجام دهید این است که اهداف بزرگتری برای آنها تعریف کنید. اگر یک یا دو پروژه‌ی بزرگ به او واگذار کنید، شـاید دیگر وقتی برای دیدار با همکاران خود نداشته باشد. اگر این ترفند کارساز نبود، باید او را به کناری کشیده و در مورد این مسئله‌ی مهم با او به صورت خصوصی گفتگو کنید. لازم به ذکر است که اگر با افزایش تعداد بازدیدهای کارمندان با یکدیگر مواجه شدید و این گپ زدنهای دوستانه برایتان مهم نبود، پس. حتماً به این فلسفه که همه می‌توانند پربازده باشند معتقد نیستید. این نکته را در نظر بگیرید که معاشرتهای آنها باعث محدودشدن پتانسیل پذیرش مسئولیتهای بیشتر در آنها شده و در نتیجه پیشرفت حرفه‌ای آنها را نیز متوقف خواهد کرد. 

کارمندان کم آموز

كم آموزها معمـولا، در آخرین لحظه در محل کار خود حاضر می‌شوند. هرگز برای کارکردن روی پروژه‌ها تا دیروقت به همراه گروه نمی‌مانند و همیشه کار را در آخرین لحظه و با کمترین تلاش به پایان می‌رسانند. آنها هرگز در کار خود پیشرفت نمی‌کنند. فقط کارهای همیشگی خود را انجام می‌دهند. اما گاهی اوقات در کارکردن روی پروژه‌های خاص، یا در شرایط خاص، به خوبی می‌درخشند. گاها توانایی‌های خود را به خوبی به نمایش می‌گذارند. طوری که شما از اینکه تا به حال متوجه سطح بالای عملکرد آنها نشده بودید، متحیر می‌شوید. 
چگونه به کسی که کارش را خوب انجام می‌دهد اما نمی‌تواند از این بهتر باشد انگیزه می‌دهید؟ ابتدا باید منبع مشکل را پیدا کنید. اگر یکی از کارمندان شما فقط یک بار استعداد و توانایی‌های خود را در موقعیتی خاص نشان داد، پس شاید مسئولیت‌های روزمره‌اش برای او چالش محسوب نمی‌شـود. شما باید انتظارات خود را بالاتر ببرید تا بهترین عملکرد را از او شاهد باشید. با سپردن پروژه‌های خاص به او، جرقه مسئولیت‌پذیری و تعهد را در او شعله ور کنید. به این معنی است که شاید لازم باشد مسئولیتهای شغلی او را تغییر دهید. آیا او واقعاً می‌تواند پروژه هایی که در دست دارد را سرپرستی کند؟ آیا این گونه حرکات جانبی به نفع او و نهایتا کسب و کار شما خواهد بود؟ علت بروز این مشکلات را در وی پیدا کرده و به پرورش نقاط قوت او بپردازید. 

کارمندان عقل كل و خردمند

در هر کسب و کاری حداقل یک عقل کل وجود دارد. آنها برای پاسخ دادن به شما لحظه‌ای درنگ نخواهند کرد. البته، شما می‌توانید کار را با روشهای مختلفی انجام دهید، اما به هر حال آنها با دیدی تحقیرآمیز به شما نگاه می‌کنند زیرا با تمام وجود مطمئن هستند که راه‌حل خودشان بهترین راه‌حل است. در جلسات گروهی، برای همه چیز پاسخی دارند و از تحقیر روش‌های خلاقانه و یا راه‌حل‌های دیگران هیچ ابایی ندارند. 
این موارد برای همه‌ی عقل کلها صادق نیست. برای کنترل آنها خواه زیرک باشند یا تندخو، باید یک راهکار اساسی به کار ببرید. شما باید این افراد را به عنوان کسانی که دارای دانش فراوانی هستند به رسمیت شناخته و در عین حال آنها را به بودن در کنار گروه و همکاری گروهی ترغیب کنید. به آنها بگویید که چه کار خوبی انجام داده‌اند. بگذارید بدانند که شما می‌خواهید آنها تخصص خود را برای یافتن راه‌حلهای جدید برای مسائل تکراری به کار ببرند و یا در فرصتهای جدید، در جلسه‌ی طوفان فکری شرکت کنند. 
دریابید که آیا آنها علاقمند به شرکت در سمینارها و یا دوره‌های آموزشی برای توسعه‌ی بیشتر مهارتهای تخصصی خود هستند یا خیر. به آنها پیشنهاد کنید که به تبادل دانش خود با دیگر کارمندان از طریق شرکت در جلسه‌های آموزشـی و یا جلسه‌های گروهی بپردازند. به این ترتیب، به آنها اجازه داده‌اید تا بهترین رفتار خود را در تعامل با افراد گروه به نمایش بگذارند، و خودتان نیز از مزایای این تعاملها بهره مند خواهید شد. یک پیشنهاد دیگر: از آنها بخواهید به عنوان مربی (راهنما)، به کارمندان جدید آموزش دهند. 

کارمندان بخیل و حسود

برخی از کارمندان به اطراف خود نگاه کرده و افرادی را می‌بینند که در کار خود ترفیع گرفته‌اند، سپس با خود فکر می‌کنند که آیا این افراد مستحق این ترفیعات هستند؟ خواه مهارتها و تجربیات لازم را داشته و مستحق آن ترفیع باشند یا نه. 
وقتی با فردی برخورد می‌کنید که فکر می‌کند سزاوار ترفیع رتبه است، سریعاً با او جلسه بگذارید. از او بپرسید که دوست دارد در چه موقعیت شغلی‌ای فعالیت کند و سپس بخواهید که درباره‌ی مسئولیتهای آن شغل تحقیق کند و ببیند که تا چه‌ اندازه مسئولیتهای شغل مورد نظرش بزرگ و سخت هستند. او چگونه مهارتهای فعلی خود را با آن موقعیت شغلی ارتباط می‌دهد؟ به احتمال زیاد شما خواهید توانست برخی از مهارتهای لازم را که پیش نیاز یک ترفیع هستند، به او نشان دهید و بی‌درنگ او را به تمرکز بیشتر روی آنچه لازمه‌ی ترفیع رتبه است ترغیب کنید. 

کارمندان بدبین 

برای این کارمندان هر روز، روز بدی است، خواه در آن روز ترافیک سنگین باشد، قهوه جوش خالی باشد، یا جلسه بیش از حد طولانی شـود. حتی کار کردن روی پروژهی موردعلاقه‌شان هم فقط به معنی کار بیشتر است. یک کارمند جدید فقط به معنی شخص دیگری است که دوره‌های آموزش را می‌گذراند. پاداش پایان سال کافی نیست. هیچ خبری برای او به عنوان خبر خوش تلقی نمی‌شود. 
شما چگونه با افراد بدبین کار می‌کنید؟ بد نیست با آنها جلسه‌ای ترتیب داده و در مورد رفتارشان گفتگو کنید. برای آنها مثالهایی بزنید تا دریابند که چگونه رفتارشان می‌تواند باعث تخریب روحیه‌ی همکاران شود. به آنها توضیح دهید که چگونه نظرات آنها ممکن است منفی‌تر از واقعیت باشد. هنگامی که در حال ارائه‌ی یک ارزیابی دقیق از یک وضعیت چالش برانگیز هستند، صداقت آنها را تحسین کنید. اینها می‌توانند نمونه‌هایی از نحوه‌ی برخورد شما با این افراد باشند. نوع نگرش شما می‌تواند نگرش آنها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. 

کارمندان رقیبان دائمی 

برای برخی از کارمندان، پروژه‌ها دائمی هستند. هر اشتباهی دلیلی برای سرزنش دیگران است. همه چیز برای آنها حکم یک مسابقه را دارد. بدترین چیز برای آنها بی‌تحرکی و غیرفعال بودن است. 
چگونه می‌شود در کارمندانی که با کوچکترین مسئله‌ای ناراحت و خشمگین شده و تصور شکست می‌کنند انگیزه ایجاد کرد؟ باید آنها را مشغول نگه دارید. هر چه آنها را بیشتر به کار مشغول کنید، زمان کمتری برای فکرکردن به این گونه مسائل خواهند داشت. همچنین می‌توانید روحیه‌ی رقابتی آنها را به سمت موقعیتهای شغلی بخش فروش سوق دهید. شما باید جنبه‌های رقابتی آنها را روی کار متمرکز کنید، نه روی دیگر کارمندان. 

کارمندان آرام و بی خیال

این کارمندان همان کسانی هستند که شـما معمولاً آنها را بی‌حال توصیف می‌کنید. آنها حتی ساعت به دست خود نمی‌بندند، زیرا زمان برایشان بی‌اهمیت است. آنها در انجام کار خود کند عمل می‌کنند، در جلسه‌ها با تأخیر حاضر می‌شوند، و اساساً در عالم خودشان هستند. اگر می‌توانید دلیلی برای رد کردن این موارد بیاورید. 
بنابراین چگونه می‌شود در کارمندان آرام انگیزه ایجاد کرد؟ اهمیت سرعت عمل در کار را برای آنها روشن کنید. به آنها مهلت بدهید تا در انجام کارهای خود سرعت عمل داشته باشند و سپس تأثیر سرعت عمل در کار خود را ببینند. هنگامی که برای انجام کاری با تأخیر حاضر می‌شوند، باید به آنها توضیح دهید که این کارشان چه اثر مخربی بر دیگر اعضای گروه می‌تواند داشته باشد. 

کارمندان رهبران ذاتی 

یکی از کارمندانم با اینکه مدیر نیست، اما طوری رفتار می‌کند که انگار مدیر گروه است. او آدمی است که همیشه در جلسات سخنرانی می‌کند، همیشه به دنبال تشکیل یک گروه برای خودش است و مدام در حال عضوگیری برای تکمیل گروه خود است. 
خب، شما با افرادی مانند کارلا چگونه برخورد می‌کنید؟ به مهارتهای رهبری کسانی که رهبران ذاتی هستند به عنوان یک چالش نگاه نکنید، بلکه از آنها استفاده کنید. رهبران ذاتی را به شرکت در جلسه‌های گروهی تشویق و به آنها نقش‌های رهبری بدهید، مثل سرپرستی و نظارت. 

کارمندان نامطمئن 

این افراد فکر می‌کنند که هیچ کاری را نمی‌توانند به خوبی انجام دهند. دائماً در دفتر شما هستند. حتی اگر شما هر هفته آنها را در جلسه‌های آموزشی ملاقات کنید باز هم می‌پرسند: آیا راه‌حل خاصی وجود دارد که هر کاری را از طریق آن به خوبی بتوان انجام داد. آنها خیلی می‌ترسند، از اینکه اشتباه کنند، یا اینکه مدیریت یک کار بزرگ را برعهده بگیرند، یا اینکه دیگر همکاران از آنها خوش‌شان نیاید. بنابراین از فرط ترس و احساس ناامنی نمی‌توانند پیشرفت کنند. 
چگونه باید با یک کارمند نامطمئن رفتار کرد؟ احتمالا تا به حال پیشنهادات و انتقادات زیادی از این افراد دریافت کرده‌اید، پس به آنها عمل کنید. اما قبل از هر اقدامی، به آنها تذکر دهید که خودشان باید تصمیمات مربوط به خود را بگیرند. هرگاه کاری را به خوبی انجام می‌دهند از آنها تقدیر کنید و هرگاه در انجام کاری موفق نمی‌شـوند. به آنها کمک کنید که از اشتباهات خود درس بگیرند. هرگز آنها را سرزنش نکنید. گاها با تشویق آنها به ریسک کردن، می‌توانید کمک کنید که به ترس خود غلبه کنند.