خلاصه کتاب همیشه عصبانی

متداول‌ترین مشکلات افراد عصبانی: 

1.سلامت

عصبانیت بیش از حد انسان را می‌کشد. به این ترتیب که موجب بروز واکنش غریزی یعنی ترشح آدرنالین می‌شود. اما آن تنها چیزی نیست که سلامت را تهدید می‌کند. افراد عصبانی صرفاً از دست آدم‌ها عصبانی نمی‌شوند، آنان گاهی از خودشان هم کفری می‌شوند و به خودشان آسیب می‌زنند پس قبل از اینکه اتفاقی بیافتد باید کاری کرد.

2.خانواده

 زندگی با آدم عصبانی سیر و سفری ناخوشایند است. عصبانیت درازمدت خانواده را به تباهی می‌کشاند. باید مشکلات خانوادگی مربوط به عصبانیت خود را یادداشت کنیم تا آن ها را حل کنیم.

3.کار و مدرسه

تغییر شغل مداوم به دلیل عصبانیت فرار جغرافیایی نام دارد. دست آخر یک جوان بدخلق و یاغی می‌شویم که یاد گرفته است از دست دنیا هم عصبانی باشد.

4.پول 

عصبانیت عادتی پرخرج است. به فکر هزینه‌هایی که بابت سلامت‌مان هم باید بپردازیم باید باشیم.

5.دوستان

 همه‌ی ما نیاز داریم دوستانی داشته باشیم، اما افراد عصبانی دوستی‌های خود را تباه می‌کنند. تعداد دوستان افراد عصبانی انگشت شمار است که نتیجه آن تنهایی و انزوا است.
از معیارهایمان باید یک فهرست تهیه کنیم، مثل: صداقت، مسولیت، انصاف. بعد از خودمان بپرسیم زمانیکه از کوره در می‌رویم چقدر با این معیارها کنار می‌آییم.
هر کس خودش مسئول عصبانیت خودش است، اما باید از اینکه چطور تا این حد عصبانی می‌شویم آگاهی پیدا کنیم تا بتوانیم در خودمان تغییرات ایجادکنیم.
شایع‌ترین عامل عصبانیت شدید خانه‌ای با محیط عصبی است. بچه‌ها عصبانی بودن را از پدر و مادرشان یاد می‌گیرند. عصبانیت در خانواده‌ی عصبانی امری عادی است. هیچ یک از اعضای خانواده عصبانی گوش شنوا ندارند تا اینکه بلاخره یکنفر از کوره در برود چون همه طوری تربیت شده‌اند که فقط در برابر خشم گوش شنوا داشته باشند.
عوامل دیگر خشم و عصبانیت می‌تواند آزارهای جسمی باشد. برای حل این مشکل هستند افرادی که کمک‌مان کنند. اگر برای حل این مشکل کمک بگیریم مشکل عصبانیت خود به خود حل می‌شود.
اعتیاد به الکل هم می‌تواند باعث خشم شود. بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی باعث افزایش عصبانیت می‌شوند، مثل دردهای مزمن، ناهنجاری، کاستی توجه که در کودکان و بزرگسالان ایجاد می‌شود. فشار عصبی و اختلالات ناشی از شوک عصبی هم باعث خشم می‌شود. از افراد همیشه عصبانی همیشه دوری کنیم، باید یاد بگیریم که چطور ذهنمان را از اغتشاش نجات بدهیم. 

 چه چیزی باعث تداوم عصبانیت می‌شود: 

1.قدرت و سلطه جویی 

افراد عصبانی ضامن سلاح قدرت هستند. آنان دلشان می‌خواهد مسلط باشند و تنها راه رسیدن به آن ابراز خشم است.

2.سلب مسئولیت

ما باید مسئولیت اعمالمان را بپذیریم. این تنها راهی است که می‌توانیم تغییر کنیم. اگر این ما هستیم که خودمان را عصبانی می‌کنیم پس باید بابت آن کاری کنیم. 

3.مهارت ارتباطی ضعیف

باید یاد بگیریم چطور حرف بزنیم و بهتر گوش کنیم. 

گونه های مختلف عصبانیت:

1.خشم زیرزیرکی

که فرد اقرار نمی‌کند که عصبانی است. هدف از خشم زیرزیرکی درمانده کردن کامل دیگران است. سرزنش و شرمنده کردن یکی از راهکارهای خشم زیرزیرکی است. مسئله این نیست که تو چه می‌کنی، مسئله این است که چه نمی‌کنی. اینطوری است که خشم خودمان را نشان می‌دهیم. یکی دیگر از الگوهای رایج خشم زیرزیرکی نالیدن است. گله و شکایتی سطح پایین یعنی زیر لب غرولند کردن.

2.بی اعتنایی

از روی عمد به مردم بی‌اعتنایی کردن کمی بی‌پرده‌تر از خشم زیرزیرکی است. سرزنش و شرمنده کردن از سلاح‌های عصبانیت است. گاهی کارایی دارد و گاهی نه، اغلب هم نتیجه‌ی عکس دارد. تعقیب و گیر دادن یکی دیگر از شکل‌های عصبانیت است. وقتی تو آزادی کسی را بگیری به خشونت فیزیکی منجر می‌شود. 

راه کار های کنترل خشم : 

1.خودت را سر مسائل پیش پا افتاده و احمقانه عصبانی نکن. یعنی اینکه به بسیاری از فراخوان‌های روزمره‌ی خشم پاسخ نه متشکرم بدهیم. 
2.خونسردی‌ات را حفظ کن 
3.ناله و شکایت نکن. باید در مورد چیزی که عذابمان می‌دهد کاری کنیم. اسامی این سه هدف پیشگیری و مهار و رفع مشکل است. 

پیشگیری

به خشم بی‌فایده پاسخ منفی بده.

مهار

حتی وقتی عصبانی هستی خونسردی‌ات را حفظ کن‌. 

رفع مشکل

 در مورد خشم خودت کاری مفید انجام بده.
پیشگیری یعنی به خشم پاسخ منفی بدهیم. این کار آسان نیست باید حواسمان به خودمان باشد. اعصابمان را سر مسائل بی‌اهمیت خرد نکنیم و قبل از حرف زدن فکر کنیم. 

مهار خشم یعنی حفظ خونسردی

مهار عصبانیت به معنای انتخاب از کوره در نرفتن است. راه‌های زیادی برای کنترل خشم وجود دارد، مثلاً اگر احساس می‌کنیم حالمان بد است لزومی ندارد جوش بیاوریم. در واقع باید تصمیم بگیریم که می‌خواهیم خشم‌مان را مهارکنیم، خونسردیمان را حفظ کنیم، خشم را مهار کنیم که این خود دومین گام بزرگ برای کنترل عصبانیت است. 
حل مشکل اقدام برای عدم عصبانیت است. از طریق ابراز خشم مشکلات حل نمی‌شوند. باید یاد بگیریم آنچه را می‌خواهیم تقاضا کنیم. تقاضا یعنی خواستن نه دستور و تحکم و تهدید و شکایت. آنچه را می‌خواهیم درخواست کنیم لازم نیست شیون راه بیاندازیم و دقیق به دیگران بگوییم چه می‌خواهیم. حاشیه نرویم و مودب باشیم و مذاکره و مصالح ه داشته باشیم. 

روش های کمتر عصبانی شدن:

1.اینکه اعمالمان را عوض کنیم، به جای هر کار اشتباهی هر کاری که خیال می‌کنیم درست است بکنیم، این بهترین راه برای کنترل خشم است.
2.سپس افکارمان را عوض کنیم. تلاش برای تغییر اعمال بیفایده است مگر افکارمان را هم تغییر دهیم.
3.مرحله سوم این است که احساساتمان را مهار کنیم. یعنی زود به زود عصبانی نشویم در برابر وضعیتهای خشمآور واکنش شدید نشان ندهیم آرامش داشته باشیم و به بقیه‌ی احساسات هم توجه کنیم. و در آخر هم با حال و هوای واقعی خود کلنجار نرویم. برای پاکسازی روحیه می‌توان این کارها را انجام داد: به کارهای خوبی که دیگران می‌کنند توجه کنیم. به دنبال خوبی‌های ذاتی دیگران باشیم. به دنبال خوبی‌های ذاتی خودمان باشیم. عادت به خوش بینی را در خودمان گسترش بدهیم. کسانیکه ما را آزار می‌دهند ببخشیم.
باید به خودمان قول بدهیم که آرام باشیم. بهتر است قولمان را به دیگران بگوییم تا ملزم به عمل کردن به آن باشیم. می‌توانیم با کسانی که توانسته‌اند خشم خود را کنترل کنند معاشرت کنیم تا کمک‌مان کنند. از کلمات ای کاش و اما برای بهانه استفاده نکنیم. 

قوانین مهار خشم:

1.برای متوقف کردن خشم صحنه را ترک کن: به جای امنی برو که بتوانی بر اعصابت مسلط شوی (سینما پارک و...). کاری کن که  به اعصابت مسلط شوی. به خودت اجازه بده آرام باشی.
2.اخم‌هایت را باز کن و آرام باش نفس عمیق بکش. در مورد مسائل آرامش بخش فکر کن. این جملات را در ذهن تکرار کن: همین الان ارام هستم یا من الان می‌توانم بر اعصابم مسلط باشم. 
3.از کنترل دیگران دست بردار: هدف قدرت و سلطه‌جویی است. وسیله هم خشم و خشونت است. دیگران به تو مدیون نیستند و تو نمی‌توانی دیگران را زیر سلطه بگیری.
4.تفاوت‌ها را بپذیر. تو باید همه را همانطور که هستند بپذیری نه آنطور که دلت می‌خواهد باشند.
5.در خواست کن تحکم نکن، درخواست کن دستور نده: بابت آنچه می‌خواهی بگیری خدا را شکر کن، اما اگر جواب منفی شنیدی نزاکت را فراموش نکن.
6.پاداش بده مجازات نکن: معقول و محترمانه رفتار کن. به این نحو اطرافیانت به احساسی خوبی دست خواهند یافت. بعضی از پاداش‌ها مادی هستند مثل پول یا شکلات، اما از همه مهم‌تر کلام توست یعنی همان تعریف و تمجید و حرف‌های مدبرانه از روی درک و فهم. 
7.آرام صحبت کن فحش نده: اگر یاد بگیری چطور مودبانه حرف بزنی بیشتر به آنچه می‌خواهی میرسی. وقتی تو یاد بگیری محترمانه با دیگران حرف بزنی رفتار خیلی بهتری هم با تو می‌شود. البته انتظار نتیجه فوری هم نداشته باش، چند بار اول شاید مردم متوجه نشوند. 
8.مسئولیت حرف‌ها و اعمالت را بپذیر. تو نمی‌توانی از مشکل خشمت بهبود یابی مگر مسئولیت  حرف‌ها و اعمالت را بپذیری.
9.با دیگران محترمانه رفتار کن. برای محترمانه رفتار کردن با دیگران باید فهرستی از کارهای مثبت و منفی تهیه کنید که باید انجام بشود یا نه. 
10.به دیگران بگو از چه چیزی ناراحت هستی. روراست و بی‌پرده و مؤدب باش.
افراد عصبانی مشکل ایجاد می‌کنند. آنان این کار را می‌کنند تا دلیلی برای دعوا داشته باشند و به دنبال مدرکی می‌گردند تا ثابت کنند دیگران سعی دارند به آنان لطمه بزنند. افراد عصبانی پیام‌های میانه و حتی پیام‌های خوب را هم بد تلقی می‌کنند.
چهار نوع طرز فکر هست که به تو کمک می‌کند عصبانی باقی بمانی: 
1.باورهای استوار در مورد دنیا: تو نمی‌توانی به همه اعتماد کنی
2.باورهای استوار در مورد خودت: من صرفا آدم عصبانی هستم
3.تصور اینکه بی‌یار و یاوری: تو می‌توانی کمتر عصبانی شوی
4.سرزنش دیگران بابت عصبانیت خود: اگر قربانی سوء رفتار دیگران هستید گذشته ها گذشته است درد و رنج تمام شده است

برای کاهش خشم کارهای زیر را انجام دهید:

• افکار خشمگین را از ذهنت بیرون کن 
• دست بکش
• افکار کاهش دهنده‌ی خشم داشته باش
• به اوقاتی که بسیار بد بوده‌ایی یا خبیث شده‌ای توجه کن
• به عذر و بهانه‌ای که برای عصبانی شدن به دنبالش هستی فکر کن.
• با این افکار مبارزه کن و نگذار آن‌ها زندگی‌ تو را اداره کنند.
  افراد عصبانی در دلخور شدن استادند. نفرت یعنی منزجر بودن از کسی یا چیزی، اما این کافی نیست. باید موارد دیگر هم باشد مثل: قدرت، احساس قوی، تهدید، زمان، ناتوانی در رها کردن، علاقه به انتقام. عده‌ایی شاید با خودشان کلنجار بروند که از نفرتشان دست بردارند. آنان متوجه می‌شوند که دلخوری‌شان بیش از هر کس خودشان را رنج می‌دهد، اما کار آسانی نیست. نفرت مثل علف‌های هرزی است که عمیق ریشه دوانده باشد به راحتی کنده نمی‌شود و سریع هم کنده نمی‌شود.
  نفرت می‌تواند اختیار زندگی تو را در دست بگیرد و آرامش خیالت را خدشه‌دار کند. تو نمی‌توانی کسی را که از او نفرت دارید را از ذهنت بیرون کنی.  مدام در فکر چیزی یا کسی هستی که از او متنفر هستید و این لذت بردن از موارد دیگر را برایتان دشوار می‌کند. بیشتر اوقات عصبانی و کلافه و غمگین هستید و خشمتان کش پیدا می‌کند.
  بخشش دو توضیح دارد: اول به معنای رها کردن رنجش و دلخوری است. 
  وقتی تو ببخشی از حالت قربانی بودن دست می‌کشی  و دوباره اختیار زندگیت را در دست می‌گیری. تو نمی‌توانی از خشم و غضب دست بکشی مگر بخشش را یاد بگیری. 

نکات اساسی در مورد بخشش: 

1.فهرستی از افرادی که لازم است آنان را ببخشید تهیه کنید. اسم خودتان را یادتان نرود.
2.دلایل مورد نیاز برای بخشش را بنویس. بخشیدن آنان چقدر کمکت می‌کند؟ 
3.افکار خشم‌آوری را که در مورد هر فردی داشته‌ای را یادداشت کن. 
4.به خودت قول بده از افکار بیزارکننده و اقدام به آن دست بکشی. شاید فوری نتوانی این کار را بکنی اما هر کاری از دستت بر می‌آید بکن.
5.فهرستی دیگر تهیه کن. یک یا سه صفت خوب افرادی که از آنان دلخوری را بنویس. تعریف را با انتقاد توأم نکن. 
6.بسیاری از مردم بخشش را با دعا کردن در حق فردی که از او نفرت دارند شروع می‌کنند. 
7.اگر فردی که از او نفرت دارید هنوز در زندگی شماست لازم است از انجام کارهای منزجرکننده در حق او دست بردارید. 
8.این عبارت یادت باشد: با خودم صبور خواهم بود. بخشش برای خاطر خودم است نه دیگران.
9.تقاضای کمک کن، شاید بخشیدن خودت سخت باشد، شاید لازم باشد از دوستان مشاور یا روحانیان کمک بگیری. 
در برابر افراد عصبانی از خودت محافظت کن. بدان حق توست که با تو محترمانه رفتار شود و تو سزاوار احترامی. خشم خودت را در حد طبیعی نگهدار. از دیگران حمایت بخواه. از کسانیکه مثل تو هستند و همین تجارب را از سرگذرانده‌اند. 
بسیاری از افراد عصبانی احساسی ناخوشایند نسبت به خود دارند. بخشی از خشمشان نسبت به دیگران به دلیل نفرت و انزجار از خودشان است و این نمی‌تواند بهانه خوبی برای اعمال آنان باشد. آنان نیاز دارند دوباره کاری کنند تا خود را بیشتر دوست داشته باشند. 
زمانیکه متوجه شدیم چه مشکلی دارید و یاد گرفتیم چگونه فکر و عمل خود را تغییر دهیم به خودمان فرصت دهیم زندگی‌ عادی را در پیش بگیریم. 
تو می توانی زندگی عادی داشته باشی، زندگی عاری از خشم و خشونت و دلخوری. این به انتخاب خودت بستگی دارد.