زندگی‌نامه جک دورسی

زندگی‌نامه جک دورسی، مدیرعامل شبکه اجتماعی توئیتر، داستان او برای هر کسی جذاب و هیجان‌انگیز خواهد بود. جک دروسی از کودکی بیشترین وقت خود را در جاده‌ها سپری می‌کرد؛ زیرا پدرش به عنوان مهندس ادوات پزشکی، برای تعمیر و راه‌اندازی تجهیزات به نقاط مختلف کشور فرستاده می‌شد. این سفرها باعث نقل‌مکان‌های مکرر خانواده شد و این تجربه‌های جاده‌ای باعث علاقه‌ی جک به نقشه‌ها شد. از کودکی، جک با لکنت زبان خود مشهور بود. این ویژگی کودکی او ارتباطی با طبیعت شخصی او نداشت و اصطلاحاً به لحن صدای او برمی‌گشت. با این حال، در دبیرستان، جک تصمیم گرفت به حل این مشکل بپردازد. تلاش‌های او در این زمینه بسیار منحصربه‌فرد بودند و برخاسته از نوآوری و اراده بی‌پایان او بود. او از روش‌های مختلف درمان لکنت استفاده کرد و حتی با شرکت در مسابقات فن بیان، سخنرانی و تلاش‌های فراوان، بالاخره موفق به غلبه بر این مشکل شد. با غلبه بر لکنت زبان، جک دورسی نه تنها اعتماد به نفس بیشتری به دست آورد، بلکه نشان داد که پشتکار و اراده می‌توانند به هر مشکلی غلبه کنند. این ویژگی‌ها به او کمک کردند تا در سال 2012 جایزه بهترین نوآور دنیای تکنولوژی را از آن خود کند. اکنون او به عنوان موسس و مدیرعامل تویتر و پلتفرم مالی اسکوئر شناخته می‌شود، که نشان‌دهنده‌ی موفقیت و تأثیرگذاری وی در دنیای فناوری است.

جک دورسی کیست؟

در زندگی‌نامه جک دورسی آمده که او در 19 نوامبر 1976، در شهر سنت لوئیس ایالات میسوری آمریکا به دنیا آمد.  مادر او مارسیا اسمیت دورسی که خانه‌دار بود و پدری به نام تیم دورسی که مهندس لوازم پزشکی بود بودند. علاوه بر این، عموی جک دورسی کشیش کاتولیک بود و تاثیر بسزایی در انتخاب مذهب و تحصیلات جک در مدارس مذهبی داشت. در دوران نوجوانی، جک علاقهٔ زیادی به نقشه‌ها و مسیریابی داشت. هر جا که خانواده اش نقل مکان می‌کرد، او نقشهٔ آن منطقه را تهیه و در شب‌ها به تنهایی محله به محله می‌رفت. این علاقه به نقشه‌ها به او حس امنیت در مقابل آشنایی با افراد جدید می‌داد و مادرش این کنش را به عنوان یک نوع محافظت پیشگیرانه می‌پنداشت. جک با دقت روی نقشه‌ها بانک‌ها، آتش‌نشانی‌ها و ایستگاه‌ها را پیدا می‌کرد و آنها را علامت‌گذاری می‌کرد. این تجربه‌ها و علاقه به نقشه‌خوانی، پیشه‌روی او را در دنیای فناوری آینده پیش‌بینی می‌کند.

تحصیلات دانشگاهی جک دورسی

در دوران دبیرستان، جک دورسی یک دانش آموز عادی بود و از دانش آموزانی بود که در دبیرستان بیشاپ شهر سنت لوییس تحصیل می‌کردند و خانواده‌های مختلفی نیز از این دبیرستان گذرانده بودند. او به عنوان یک نقاش و بازیکن تنیس به فعالیت‌های هنری و ورزشی مشغول بود و به مسائلی مانند تاریخ و هنر علاقه داشت. جک دورسی فعالیت‌های متعددی در دبیرستان داشت؛ او در روزنامه دبیرستان مشغول به کار بود و همچنین عضو فعال سایت کامپیوتر مدرسه بود. علاقه بیشتر او به کار با کامپیوتر بود، اما این علاقه‌ی او به کامپیوتر به حدی نبود که مانند بیل گیتس یا سایر برنامه‌نویسان مشهور شود. با این حال، در زمینه‌ی نرم افزار، جک دروسی دارای استعداد بالایی بود. او اولین تجربه برنامه‌نویسی خود را در سن ۱۴ سالگی داشت. ایده اولیه‌اش مربوط به ساخت یک برنامه برای کنترل تاکسی‌ها و آتش‌نشانی بود. برخی از افراد اعتقاد دارند که این ایده ممکن است به ذهن او زمانی آمده باشد که به گفتگوهای رانندگان گوش می‌دادند و از اینکه درباره موقعیت و فعالیت‌های آن‌ها صحبت می‌کردند، الهام گرفته باشد. جک دورسی در طول دوران تحصیلی خود برای اخذ لیسانس به دانشگاه علم و صنعت میزوری رفت، اما پس از دو سال، تصمیم به انتقال به دانشگاه نیویورک گرفت. این انتقال برای او فرصتی مناسب بود تا رویاهایی که از کودکی در ذهنش پرورش داده بود، به واقعیت تبدیل کند. جک جوان، با دسترسی به منابع و فرصت‌های جدید در دانشگاه نیویورک، توانست ایده‌های خود را که تا آن زمان بیشتر به شکل یک سرگرمی برایش بود، به شکل اجرایی در بیاورد. او با شروع فعالیت حرفه‌ای خود از طریق یک شیطنت کوچک، با خوش‌شانسی توانست این شیطنت را به یک فرصت مثبت تبدیل کند. او وبگاه شرکت خدمات مدیریت اتاق کنترل را هک کرد و سپس به مدیر ارشد این شرکت ایمیل نوشت. در این ایمیل، جک دروسی تعدادی از حفره‌های امنیتی و آسیب‌پذیری‌های سایت را به مدیر اطلاع داد و توصیه‌هایی برای رفع این نقاط ضعف ارائه کرد. جالب است که مدیر این شرکت به جای اینکه از جک شکایت کند، تصمیم به استخدام او گرفت. در این شرکت، جک دورسی تجارب ارزشمندی کسب کرد، از جمله به دست آوردن اطلاعات بیشتر در زمینه پیامک و آشنایی با یک برنامه جدید که از آن می‌توانست در اتاق کنترل حرکت لحظه‌ای نامه‌رسان را تحت نظر بگیرد.

شکست های جک دورسی در زندگی

در سال‌های بعد، جک دورسی به مدت چند سال به توسعه نرم‌افزارهای مرتبط با تاکسی‌ها و آمبولانس‌ها پرداخت. اما در سال 2000 میلادی، با شکست حباب ثبت وبگاه‌های دات کام، پروژه‌های او نتوانستند موفقیت آمیز باشند و در نهایت جک دورسی خود نیز بیکار شد. از این زمان به بعد، دورانی از زندگی حرفه‌ای او آغاز شد که می‌توان آن را 5 سال نه چندان درخشان توصیف کرد. در این دوره، جک دورسی به منظور تأمین نیازهای مالی، کارهای مختلفی را انجام داد و حتی در دوره‌های ماساژ درمانی شرکت کرد و مدرک رسمی آن را نیز گرفت. بعد ها، جک دروسی موفق شد به شرکت ادیو، که در زمینه استارتاپ‌های اینترنتی فعالیت داشت، پیوسته و تحت مدیریت ایوان ویلیامز قرار گیرد. در سال 2006، شرکت ادیو با مشکلات مالی روبرو شد. ایوان ویلیامز تصمیم گرفت کارمندان را به چند گروه تقسیم کند و از آن‌ها خواست تا تمام توان خود را معطوف کنند و چند ایده تولیدی جدید را معرفی کنند.

ایده ساخت توئیتر توسط جک دورسی

در همان زمانی که جک دورسی با به هم ریختگی اتاقش سر و کار داشت و تصمیم به مرتب کردن آن نگرفته بود، یک دفترچه یادداشت در قفسه اش به چشمش خورد. این دفترچه واقعاً همان دفتری بود که جک دورسی در دوران نوجوانی، ایده‌های خود را در آن یادداشت می‌کرد. در حالی که دفترچه را مرور می‌کرد، او به ناراحتی متوجه شد که هیچ‌کدام از ایده‌هایش را تا آن لحظه به واقعیت تبدیل نکرده است. این واقعیت ناخوشایند او را به اندیشه‌های ناامیدکننده انداخت، و او دفترچه را به دوستش نشان داد. در طول این ارزیابی، ایده تویتر از میان این یادداشت‌ها به چشم خورد. وقتی جک دورسی و همکارانش در حال تفکر درباره نجات شرکت ادیو بودند، او یک ایده مبتکرانه را به میان آورد. این ایده مرتبط به ارائه یک سرویس فوری برای به اشتراک گذاری نظرات بود. این ایده اولیه تویتر، در دو هفته اولیه، به سرانجام رسید و به سرعت شکل گرفت.

تاسیس توئیتر

توییتر، این شبکه اجتماعی معروف، با انتشار اولین توییت در تاریخ 21 مارس 2006  به جهان دیجیتالی راه پیدا کرد. جک دروسی، بنیان‌گذار توییتر، در حساب کاربری خود اعلام کرد: "دارم توییتر را تنظیم می‌کنم" و سپس در ماه ژوئن همگانی شد. پس از گذشت یک ماه، جک دروسی و تیمش به دنبال جلب حمایت مالی برای توییتر بودند و وینسون به عنوان اولین سرمایه‌گذار با اهدای چکی به ارزش نیم میلیون دلار به آن‌ها کمک کرد. وینسون نه تنها به لحاظ مالی بلکه به عنوان یک مشاور با ارائه راهکارهای متنوع به آن‌ها کمک کرد و به دقت به کاربردهای جزئی این سرویس توجه داشت. این تعاون نه تنها از نظر مالی بلکه در زمینه مدیریتی و راهبردی نیز باعث تقویت توییتر شد. با گذشت زمان، در سال 2008، جک دورسی از مسئولیت مدیریت اجرایی توییتر کنارکشید و این سمت را به ایوان ویلیامز داد.

بازگشت جک دورسی به توئیتر  

پس از مدتی، ایوان ویلیامز از مسئولیت اجرایی توئیتر جدا شد و دو سال بعد، دیک کستولو جای او را گرفت. با ورود کستولو، تصمیم گرفت دوباره به جک دورسی فرصت دهد؛ اما هماهنگی در کار با موسسان قبلی، به خصوص ویلیامز، به خوبی صورت نگرفت و در نتیجه، جک دورسی برخی از اعضای تیم را اخراج کرد. اما کستولو نیز در نهایت نتوانست در این سمت پایداری داشته باشد و در نهایت جک دورسی دوباره مدیر شد. توییتر در حال حاضر یک ارزش بسیار بالا دارد و تعداد زیادی از طرفداران جلب کرده است. این بستر ارتباطی به یک ابزار قوی برای برگزاری اعتراضات مردمی تبدیل شده است، و در مولداوی، گواتمالا و اوگاندا، مردم با استفاده از این سرویس توییتر توانستند در چند روز اعتراضات سراسری را به سامان بندی بدهند. این موفقیت باعث شد تا نام جک دورسی و دیگر بنیان‌گذاران توییتر در لیست نامزدهای دریافت جایزه صلح نوبل قرار بگیرد.

نکاتی جالب در مورد جک دورسی 

جک دورسی به سخت‌کوشی اش می شناسند، همان‌طور که در ابتدا اشاره شد. او هر روز 8 ساعت از وقت خود را به کار در شرکت توییتر اختصاص می‌دهد و 8 ساعت دیگر را به اسکوئر، شرکت دیگری که در آن نقش دارد، می‌پردازد. جهت پیشبرد هر دو شرکت به شکل مؤثر و هدفمند، او برنامه‌ریزی دقیقی دارد و به شدت به اجرای آن پایبند است. دورسی اغلب برای رفت و آمد به محل کار از اتوبوس استفاده می‌کند و در توضیح این انتخاب، اشاره می‌کند: "من در این سفرها شاهد بوده‌ام که چگونه اینستاگرام به اوج رسیده است، اسنپ چت چگونه محبوب شده و دیده‌ام که مردم چگونه فیس‌بوک را به توییتر ترجیح می‌دهند و این مانند این است که کسی همیشه در حال مطالعه باشد." جک دورسی در محل کارش در ساختمان توییتر اتاق خاصی ندارد و تمام کارهای خود را با استفاده از آیپد انجام می‌دهد. او به عنوان شیک‌پوش‌ترین مرد دنیای تکنولوژی شناخته می‌شود، زیرا به ظاهر و جزئیات لباس‌هایش بسیار اهمیت می‌دهد.